IzdvojenoslajderIMEPVijesti iz projekta Srđan Puhalo: Šta je za Dodika holokaust? Od imep.ba - 19.03.2019. 0 201 Podijelite s drugima na Facebooku! Tweet na Twitteru! Objavljeno na www.frontal.ba Autor: Srđan Puhalo Danas je 27. januar 2005. godine, Generalna skuština UN-a je taj dan proglasila za Međunarodni dan sjećanja na žrtve Holokausta, dan kada su 1945. godine sovjetski vojnici oslobodili zarobljene iz koncentracionog logora Aušvic. Tim povodom se oglasio i Predsjedavajući Predsjedništva BiH Milorad Dodik koji je rekao: “Danas je dan kada se srpski narod sjeća genocida koji je nad njim počinjen tokom Drugog svjetskog rata, u kojem je dijelio sudbinu stradalničkog jevrejskog naroda. Ovo je dan u kojem se sjećamo žrtava Jasenovca, Prebilovaca, Broda na Drini, Jadovna, Paga, i svih manje znanih stratišta srpskog naroda jer pamćenje je vezano za naš opstanak, ne samo u biološkom smislu već opstanak nas kao ljudi”. Dobro Puhalo, pa u čemu je sada problem? Pa, problem je vrlo jednostavan što Milorad Dodik ne može da pobjegne od svog nacionalizma i samoviktimizacije, i holokaust svodi na stradanje Srba, a onda stradanje stradanje Javreja postaje manje važno. Znam sad ćete reći da opet pretjerujem. Ne pretjerujem, volio bih da moje dijete sazna potpunu istinu o stradanju Jevreja na prostorima bivše Jugoslavije, a pogotovo o ulozi Srba u njihovom stradanju. A nije da je nema. Volio bih da moja djeca saznaju više o stradanju 16 000 Jevreja ubijenih u okupiranoj Srbiji (uključujući Banat). Ovaj broj obuhvata više od 11 000 jevrejskih građana Srbije, uglavnom iz Beograda, 3 800 Jevreja iz Banata i 1 100 jevrejskih izbjeglica iz centralne Evrope (uglavnom Austrije), čiji je bijeg preko Jugoslavije do Palestine prekinut njemačkim napadom na Srbiju u aprilu 1941. Konačan broj žrtava predstavlja skoro 90% predratne jevrejske populacije u Srbiji. Volio bih da moja djeca saznaju više o koncentarcionim logorima u Šapcu, Beogradu (Topovske šupe) i Sajmištu. Volio bih da pročitaju o gasnom kamionu marke Saurer (dušegubka) u kojem je od marta do maja 1942. godine, vozeći se ulicama Beograda, ugušeno 6 280 jevrejskih žena i djece. Sahranjeni su u Jajincima. Volio bih da moja djeca nauče o ulozi Milana Nedića u rješavanju jevrejskog pitanjau Srbiji. Volio bih da moje dijete sazna o ulozi Dimitrija Ljotića u rješavanju jevrejskog pitanja u Srbiji. Volio bih da moja djeca znaju kako je „sveti“ Nikolaj Velimirović 1944. godine, u koncentracionom logoru Dahau, pisao o Jevrejima i zašto je volio Nedića i Ljotića. Volio bih da zapamte činjenicu da je Srbija, već u maju 1942. godine, bila druga zemlja okupirana od strane Njemačke koja je bila „Judenrein“ tj. očišćena od Jevreja. Volio bih da pročitaju knjigu Beate Niman „Moj dobri otac“ ili pisma beogradske Jevrjeke Hilde Dajč. Ovo je za mene pošten odnos prema holokaustu i suočavanje Srba sa holokaustom. Učeći o svemu ovome ni na koji način ne umanujemo srpske žrtve u Drugom svjetskom ratu niti umanjujemo stradanja Srba, Jevreja, Roma, komunista u Jasenovcu, Prebilovcima, Jadovnu ili Pagu. Ipak, holokaust se tiče najviše Jevreja predsjedavajući Dodiče. IZVOR: http://www.frontal.ba/blogovi/blog/61346/sta-je-za-dodika-holokaust?fbclid=IwAR3-Fp_J5ZZHEagFx5-32V-KzvZRnoz2kGlP6bwtB2a64TLEGmVsuXTlL08 NAPOMENA: Objavljeni sadržaj i komentari na web stranici IMEP.ba je odgovornost autora sadržaja (fizičke ili pravne osobe) i ne reflektuje ciljeve ili stavove Pograma osnaživanja nezavisnih medija (IMEP), CPCD-a ili OTVORENE MREŽE. Svi komentari i sadržaji se prethodno moraju odobriti od strane administratora prije nego budu vidljivi na portalu. Svi sadržaji kao i stavovi i mišljenja komentatora odražavaju stavove i mišljenja isključivo onih koji ih postavljaju. Redakcija IMEP.ba je u slučaju komentara koji izazivaju rasnu, nacionalnu ili vjersku mržnju, te potiču na nasilje dužna obavijestiti nadležne organe o takvom pristiglom komentaru, te isti ukloniti čim bude uočen ili prijavljen.
